Մենք, բնականաբար, տեղյակ ենք, որ ՀՀ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնում է Նիկոլ Փաշինյանը: Եթե անգամ երևակայական կամ «Կարգինի» «Հեռվաշենում» ապրելիս լինեինք, ապա նույնիսկ 7 տարվա մեջ անխուսափելիորեն կիմանայինք դա: Հետևանքներից, հարկավ, հետևանքներից....
Ոստիկան, ԱԱԾ, քննիչ, դատավոր՝ իրենք ձեր բարեկամները, հայրերը, եղբայրները, ամուսիններն են։
Ամեն անգամ, որ տուն գան, ու դուք նայեք իրենց, չմոռանաք, որ իրենք մարդ են բռնում...
Արդեն քանի օր է կալանավորված է նաև Միքայել Սրբազանը:
Սա դառնում է նոր նորմալություն։ Իշխանությունները մի քանի օր կսպասեն մինչև այդ միտքը լավ մարսվի հանրության կողմից, հետո կգնան հաջորդ արքեպիսկոպոսի ետևից...
Փաշինյանն ինքն իրեն հռչակել է դատավոր, մարդկանց համար «վճիռ է կարդացել» ու ողջ քաղաքական/քարոզչական թիմը հեքիաթներ է կառուցում մեր երկրում «կանխված» ցունամիի վերաբերյալ...
Այսպես եթե շարունակվի, Ալիևը անընդհատ նոր պահանջներ առաջ քաշելով մի օր էլ կպահանջի, որ եթե ուզում եք խաղաղության պայմանագիր ստորագրենք, ուրեմն հայ տղամարդիկ պիտի այսուհետ յուբկա հագնեն...
Վերջ տվեք ռուս-ադրբեջանական լարվածությանը անիրատեսական հրճվանքով վերաբերվելուն։
Այս ամենը Իրան-Իսրայել պատերազմի և դրա արդյունքում ձևավորված իրավիճակի տրամաբանական շարունակությունն է...
Եթե ես լինեի Հայաստանի Հանրապետության ղեկավարը, ապա առաջին բանը, որ կանեի, թշնամի երկրում կփնտրեի նրան/նրանց, ովքեր իշխանության գալու համար պատրաստ կլինեին ամեն ինչի, ովքեր չէին ունենա ո՛չ մի կարմիր գիծ իշխանության հասնելու ճանապարհին...
Երբ Բաքուն պետական ֆինանսավորմամբ կազմակերպում է «Վերադարձ դեպի Արևմտյան Ադրբեջան» խորագրով քննարկումներ, հրատարակում գրքեր, քարտեզներ ու վավերագրական ֆիլմեր՝ Հայաստանի տարածքը «պատմական ադրբեջանական հող» ներկայացնելու համար, Երևանում իշխանությունները զբաղված են հացահատիկի մասին ֆեյսբուքյան գրառումներով՝ որպես «խաղաղության հաղթանակ»...